Jacek Woźniakowski

Nagrobek

Kliknij obraz, by obejrzeć go w powiększeniu

Biogram

Jacek Woźniakowski (1920-2012)

Jacek Woźniakowski (ur. 23 kwietnia 1920 w Biórkowie, zm. 29 listopada 2012 w Warszawie) – polski historyk sztuki, pisarz, eseista, publicysta, dziennikarz, edytor, wydawca, tłumacz literatury pięknej, prezydent Krakowa w latach 1990–1991, profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Prawnuk Henryka Rodakowskiego, wnuk Jana Gwalberta Pawlikowskiego, przyrodni brat prof. filozofii Karola Tarnowskiego, ojciec m.in. Henryka Woźniakowskiego (zastępcy rzecznika prasowego rządu Tadeusza Mazowieckiego, prezesa wydawnictwa „Znak” w Krakowie), oraz Róży Thun (posłanki do Parlamentu Europejskiego).

Uczeń szkoły francuskiej w szwajcarskim Fryburgu oraz Gimnazjum Sanatoryjnego Męskiego Dra Jana Wieczorkowskiego w Rabce. Maturę uzyskał w 1938 roku. Redaktor szkolnego czasopisma „Szczebioty” (1935–1938), m.in. wspólnie z późniejszym pisarzem i reporterem Lucjanem Konem-Wolanowskim. Ukończył następnie Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu i odbył praktykę wojskową w 8. Pułku Ułanów (1938–1939). Studiował filologię polską i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim, pracę magisterską obronił w 1951 roku.

W czasie kampanii wrześniowej został ciężko ranny. Był konspiratorem w „Tarczy”, później adiutantem komendanta mieleckiego obwodu AK. Po zakończeniu II wojny światowej został dziennikarzem. Od 1948 roku pracował w Tygodniku Powszechnym. Był także kierownikiem zespołu tłumaczy brytyjskiego tygodnika Foreign Office Głos Anglii (1946–1948). Od 1948 do 1953 roku był sekretarzem redakcji Tygodnika Powszechnego. W 1953 roku został wykładowcą Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, w latach 1980–1990 był profesorem tej uczelni. Redaktor naczelny miesięcznika „Znak” (1957–1959), założyciel i redaktor naczelny Wydawnictwa „Znak” (1959–1990). Był korespondentem Tygodnika Powszechnego na trzeciej Sesji Soboru Watykańskiego II. Współkonsultant wystawy Romantyzm i romantyczność w sztuce polskiej (Warszawa 1975). Od 1976 roku był członkiem Kolegium Redakcyjnego rocznika PTTK „Wierchy”. Współkomisarz poznańskiej wystawy pt.: Kolor w malarstwie polskim (1978). W 1978 podpisał deklarację założycielską Towarzystwa Kursów Naukowych i był następnie członkiem jego rady programowej. W latach 1981–1982 wykładał na Uniwersytecie w Toulouse – le Mirail (Francja). Członek Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność” (1988), uczestnik obrad „Okrągłego Stołu” (1989). Został pierwszym prezydentem Krakowa wybranym przez Radę Miasta po wyborach samorządowych (w latach 1990–1991). W latach (1999–2000) był wykładowcą Katedry Historii i Kultury Polskiej na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. Publikował cyklicznie swoje wspomnienia (pn. Wspominki i Wypominki) w Zeszytach Literackich.

Był członkiem Związku Literatów Polskich (1956–1983, w tym członkiem Zarządu Głównego 1978–1983 oraz Prezydium Zarządu Głównego 1980–1983). Członek Polskiego PEN Clubu, Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA (od 1960). Członek Założyciel Klubów Inteligencji Katolickiej w Krakowie i Warszawie. Członek Papieskiej Rady ds. Kultury, Członek czynny Polskiej Akademii Umiejętności PAU (od 2000); prezes Fundacji Kościelskich (od 1994); Fundator, członek Rady Fundacji Edukacja dla Demokracji, zasiadał też w Radzie Fundatorów Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej. Członek I kadencji Rady Języka Polskiego (1996–1999), Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej (Lublin). Członek Rady Patronackiej Wyższej Szkoły Europejskiej im. ks. Józefa Tischnera w Krakowie. Wiceprzewodniczący Polskiego Komitetu ds. UNESCO. Przewodniczący Rady Fundatorów Międzynarodowego Centrum Kultury w Krakowie (od 1991). Członek Akademii Europejskiej w Krakowie. Współzałożyciel Fundacji Judaica.

Zmarł w Warszawie w wieku 92 lat. Pochowany 8 grudnia 2012 roku na cmentarzu w Laskach..

(Wikipedia)

Kliknij, by powrócić do poprzedniej strony