Irena Dziedzic

Nagrobek

Kliknij obraz, by obejrzeć go w powiększeniu

Biogram

Sylwia Irena Dziedzic (ur. 20 czerwca 1925 w Kołomyi, zm. 5 listopada 2018 w Warszawie) – polska dziennikarka i prezenterka telewizyjna, twórczyni pierwszego polskiego talk-show Tele-Echo (1956–1981).

Jej rodzicami byli Antoni Dziedzic i Aleksandra Zajączkowska. Przed II wojną światową była uczennicą żeńskiej szkoły podstawowej, wychowanką w internacie s. felicjanek przy ul. Janowskiej we Lwowie. Po zajęciu miasta, we wrześniu 1939 przez Armię Czerwoną, uczęszczała do koedukacyjnej szkoły średniej (tzw. dziesięciolatki) w dawnym gimnazjum żeńskim sióstr Notre Dame przy ul. Ochronek 8. Maturę zdała eksternistycznie w Krakowie.

Pracę zawodową rozpoczęła w 1946 w „Echu Krakowa” jako redaktor depeszowy. Później krótko pracowała we wrocławskim „Słowie Polskim”. Od 1948 w Warszawie, gdzie początkowo pracowała jako depeszowiec w „Głosie Ludu”, a następnie w „Expressie Wieczornym” (depesze, działy: zagraniczny i kultury). Od 1952 w Polskim Radio.

Od 1956 w TVP, gdzie przez 25 lat (do kwietnia 1981) prowadziła program publicystyczno-rozrywkowy Tele-Echo, w latach 1965–1968 była także jedną z trojga osób prowadzących Dziennik Telewizyjny. W latach 1977–1981 była ponadto twórczynią i kierowniczką redakcji kulturalnej w Dzienniku Telewizyjnym. Po dwuipółrocznej przerwie prowadziła, od października 1983 do września 1991, swój kolejny, autorski program Wywiady Ireny Dziedzic.

W latach 1977–1980 była prowadzącą Festiwal Interwizji w Sopocie. Przez 4 lata (2002–2006) co tydzień można było słuchać jej publicystycznych felietonów Punkt widzenia w Programie I Polskiego Radia (w audycji: Muzyka i aktualności). Po felietonie, w którym mówiła o lustracji, ze współpracy zrezygnowano.

Wystąpiła w dwóch filmach: Jutro premiera (1962) i Polowanie na muchy (1969). Grała siebie samą w produkcjach filmowych i telewizyjnych, m.in. Wojna domowa (1965), Kłopotliwy gość (1971) i Szczur (1995). Jest autorką książki Teraz ja... 99 pytań do mistrzyni telewizyjnego wywiadu (1992).

Dziennikarka była żoną (rozwód) inżyniera Janusza Bałabana. Mieszkała w Warszawie[4]. Została pochowana 14 stycznia 2019 na cmentarzu leśnym w Laskach

Kliknij, by powrócić do poprzedniej strony