Imię i nazwisko

Nagrobek

Kliknij obraz, by obejrzeć go w powiększeniu

Biogram

Leon Jan Seweryn hr. (primog.) Czosnowski z Czosnowa h. Pierzchała (Kolumna) (1898-1981) - ziemianin, dyplomata, działacz gospodarczy i katlicki. 

Urodził się 12 marca 1898 r. w Rzymie (Włochy). Jego ojcem był Izydor Czosnowski, który urodził sie w 1857 r. jako jedno z sześciorga dzieci Jana i Marii z Jełowickich. Dziad Leona, urodzony w 1791 r. Jan Hilary Czosnowski pełnił funkcje marszałka powiatu krzemienieckiego. Jego pradziadem był Jan Antoni Czosnowski herbu Kolumna, syn kasztelana wyszogrodzkiego, urodzony około 1724 r., a prababką Tekla Skarbkówna, wywodząca sie ze starego hrabiowskiego rodu. W 1760 r. tenże przodek Leona Czosnowskiego uzyskał stopień pułkownika wojsk koronnych. W 1763 r. został starostą winnickim, a następnie w 1765 r. starostą ceceniowskim. Od 1766 r. pełnił funkcje szambelana króla Stanisława Augusta Poniatowskiego i wraz z małżonką, Teresą z Garczyńskich, otrzymał majątek Pisarzówkę w powiecie krzemienieckim. W 1791 r. został odznaczony przez króla orderem sw. Stanisława. O samym Izydorze Czosnowskim wiadomo, że wstąpił w związek małżeński z Marią de Lenval. Ich ślub odbył sie w Wiedniu, w 1893 r. Czosnowski osiadł na stałe w Rzymie, gdzie - będąc właścicielem kilku kamienic i używajac nazwiska Colonna Czosnowski - wiódł wygodne i dostatnie życie. Małżenstwo z bogatą baronówną przyniosło Czosnowskiemu nie tylko majątek, ale i potomstwo w postaci dwóch córek, Heleny i Marii, oraz syna, Leona. Izydor Czosnowski zmarł w Rzymie w 1934 r., a Leon Czosnowski osiadł wówczasna stałe w Laskach. 

Leon Czosnowski był od 1925 r. członkiem "Kółka" ks. Korniłowicza. Działał też w polskiej służbie dyplomatycznej. Od roku 1934, kiedy przeniósł się do Lasek, pracował (do września 1939 r.) w Wydawnictwie "Verbum" i w Domu Rekolekcyjnym. Był również skarbnikiem Towarzystwa Opieki nad Ociemniałymi. W 1939 r. został zmobilizowany, zaś po Kampanii wrześniowej wywieziony wgłąb  Związku Sowieckiego, skąd wraz z Armią Andersa wyszedł do Persji. 

Po wojnie pozostał na emigracji w Londynie, gdzie przez wiele lat piastował funkcję sekretarza generalnego Polskiego Katolickiego Stowarzyszenia Uniwersyteckiego "Veritas", założonego w 1945 r. przez ks. prałata Stanisława Bełcha. Stowarzyszenie zawiązało także Zrzeszenie Studentów i Absolwentów Polskich na Uchodźctwie, otworzyło szkołę w Pitsford Hall i uruchomiło w 1946 r. Hospicjum św. Stanisława, które pełniło rolę domu studenckiego i ośrodka duszpasterskiego przy 21 Earl’s Court Square. Hospicjum, oprócz miejsc noclegowych oraz kaplicy, miało pomieszczenia biurowe, użytkowane przez organizacje społeczne, świetlicę oraz kuchnię. Ze stołówki korzystali studenci mieszkający w hospicjum oraz poza nim. Zadaniem bursy, oprócz zapewnienia bytu materialnego polskim studentom, była troska o ich duchowy rozwój. W ramach akademika funkcjonowało Koło Życia Wewnętrznego św. Stanisława (dla starszych studentów) oraz Koło Tomistyczne (dla młodszych).

W hospicjum znalazło swoją siedzibę także Polskie Katolickie Stowarzyszenie Uniwersyteckie (PKSU) „Veritas”, zainicjowane w 1945 r., które w każdą sobotę organizowało „Gospodę pod dzwonnicą”. W ramach przygotowywanych wieczorów miejsce miały występy o charakterze literackim (nieraz improwizowane), poczęstunek oraz wspólne tańce. W hospicjum działał klub filmowy, którego celem było prezentowanie filmów o wysokiej wartości artystycznej i moralnej (niekoniecznie o tematyce religijnej), oraz biblioteka i czytelnia. Istniała możliwość wypożyczenia literatury pięknej i książek o tematyce religijnej. W ramach czytelni dostępne były czasopisma polskie, angielskie i francuskie. Ośrodek podobny do Hospicjum św. Stanisława działał również w Irlandii. W Cork, na 9 Dyke Parade, Polacy mieli hospicjum studenckie, które było prowadzone przez PKSU „Veritas”. Na życzenie Stolicy Apostolskiej z Koła Tomistycznego i Koła św. Stanisława ks. Bełch uczynił reprezentację polskiej młodzieży w Pax Romana. W tym czasie założył najpierw Katolicki Fundusz Wydawniczy, który potem przekształcił w Katolicki Ośrodek Wydawniczy (KOW) „Veritas”, jedyne wydawnictwo niezależne katolickie dla Polaków w okresie niewoli sowieckiej po II wojnie. W 1947 r. Fundusz „Veritas” przejął administrację Hospicjum św. Stanisława, tworząc tam ośrodek wydawniczy. 

Do dziś fundusz ten działa pod nazwą VERITAS FOUNDATION. Fundacja Veritas zajęła się przede wszystkim pomocą studentom oraz kandydatom na studia, ułatwiając drogę do studiów na wyższych uczelniach w Irlandii, Hiszpanii, Holandii oraz podejmując się prowadzenia domów studenckich w Londynie i Corku. Jednocześnie Fundacja pomogła do powstania w Londynie tygodnika "Życie" i powołała do życia Katolicki Ośrodek Wydawniczy.

Postarano się o przekazanie wydawnictwu przez zasłużoną angielską firmę wydawniczą Braci Mildnerów swego dorobku wydawniczego czasu wojny, oraz dorobku powołanego przez siebie Katolickiego Funduszu Wydawniczego. Jednocześnie powstała drukarnia pod nazwą VERITAS FOUNDATION PRESS oraz VERITAS FOUNDATION PUBLICATION CENTRE (KOW Veritas), który przejął prowadzenie tygodnika "Życie", oraz otworzył własną księgarnię, planując jednocześnie nowe wydawnictwa.

Pierwszą książką tłoczoną we własnej drukarni była ,,Nowenna do Miłosierdzia Bożego" opracowana przez Ks. Sopoćkę wedle objawień św. Faustyny Kowalskiej. Następną Zofii Kossak-Szczuckiej ,,Przymierze" i Anatola Krakowieckiego .,Książka o Kołymie" .

Tak rozpoczęła się działalność księgarska i wydawnicza Katolickiego Ośrodka Wydawniczego, który po dwóch latach istnienia, w maju 1949 r., zaczął wydawanie popularnego tygodnika katolickiego "Gazeta Niedzielna", a w rok później BIBLIOTEKĘ POLSKA w seriach: Literacko-pamiętnikarskiej (czerwonej) w której ukazało się 104 tomy, religijnej (niebieskiej), 33 tomy, -popularnonaukowej (zielonej), 16 tomów, premiowej (białej) 11 tomów, oraz rozpoczęło pod koniec lat 60. Serię tomistyczną (brązową) w której ukazała się chluba naszych wydawnictw Suma Teologiczna św. Tomasza z Akwinu, w 34 tomach, pierwsze i jedyne jak do tej pory pełne polskie tłumaczenie tego dzieła Doktora Kościoła. Poza seriami wydawaliśmy modlitewniki, książeczki dla dzieci, śpiewniki oraz dopomagali autorom w wydawaniu różnych potrzebnych i ciekawych pozycji. Ukoronowaniem tej akcji było wydanie po angielsku prac 24 naukowców z Polski pod tytułem „Poland in Christian Civilization”.

Na stałe do historii polskiej literatury na emigracji wejdą pierwsze wydania wspomnień generałów: T. Bora Komorowskiego: „Armia Podziemna” T. Machalskiego „Co widziałem i przeżyłem”, Hallera „Pamiętniki”, St. Sosabowskiego „Droga wiodła ugorem”, „Najkrótszą drogą”, J. Zająca „Dwie wojny”, „W Szkocji i na Środkowym Wschodzie” czy też zwięzła „Historia Polski” prof. O. Haleckiego oraz Chestertona “Krótka historia Anglii”. W ponad 50 letniej historii wydawnictwa ukazało się ponad 600 tytułów. Na szczególną uwagę zasługuje literatura religijna tak mocno propagowana przez wydawnictwo gdzie szczególnym powodzeniem cieszyła się książka M.Winowskiej „Prawdziwe oblicze Ojca Pio” i kard. K.Wojtyły „Miłość i odpowiedzialność”.

Leon Czosnowski powrócił do Lasek w roku 1976. Tu też zmarł w 1981 roku.

Kliknij, by powrócić do poprzedniej strony