Kliknij obraz, by obejrzeć go w powiększeniu
Wiesława Walicka-Woyczyńska, siostra Benedykta FSK (ur. 16 lutego 1901 w Kazaniu, zm. 26 maja 1975 w Warszawie) – polska zakonnica, przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża z Lasek.
Urodzona w Rosji w rodzinie lekarza psychiatry
Bronisława Walickiego, niedługo później przyjechała wraz z matką
Wacławą (córką prof. Mikołaja Kruszewskiego) do Polski.
Mieszkały wpierw w Zakopanem, później w Zagnańsku. Do Wilna
przeprowadziły się w 1912 roku, gdzie Wacława Walicka pracowała jako
nauczycielka szkół średnich. Wiesława Walicka rozpoczęła naukę w
rosyjskim gimnazjum Winogradowej, przenosząc się następnie do
powstałego wówczas gimnazjum Stowarzyszenia Nauczycielstwa
Polskiego. Ukończyła je z wyróżnieniem w 1920 roku i rozpoczęła
studia humanistyczne na Uniwersytecie Stefana Batorego. Jednocześnie,
od 1923 roku, pracowała jako asystentka przy Katedrze Pedagogiki, a
później Filozofii. Pracę magisterską obroniła w 1926 roku,
doktorską w 1928 roku (Teorie terminów ogólnych a
uzasadnienie przyczyn substancji duchowej u Berkeleya) i do 1933 roku
pracowała na USB jako starsza asystentka, jednocześnie ucząc
propedeutyki filozofii w kilku wileńskich szkołach średnich, m.in. w
swoim dawnym gimnazjum. W tym czasie wyszła za mąż za chorego na
gruźlicę kolegę, Benedykta Woyczyńskiego (zmarł rok po ślubie).
Po śmierci męża wstąpiła, w lipcu 1933 roku, do Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża,
przyjmując imię Benedykty. Wieczystą profesję złożyła 6 stycznia 1942.
Początkowo uczyła niewidome dzieci, później poświęciła się pracy
organizacyjnej, stając się jedną z najbliższych
współpracowniczek matki Elżbiety Czackiej,
a w czerwcu 1950 roku jej następczynią na stanowisku przełożonej
generalnej zgromadzenia. Funkcję tę pełniła przez 12 lat. W latach
1960-1962 brała udział w pracach Konsulty Wyższych Przełożonych
Żeńskich Zakonów i Zgromadzeń.
Zmarła 26 maja 1975 roku na zawał serca.